در کنج دلم عشق کسی خانه ندارد

کس جای در این منزل ویرانه ندارند

دل را به کف هر که دهم باز پس ارد

کس تاب نگهداری دیوانه ندارد

قانون پایستگی عشق می گه :

عشق نه به وجود می اید و نه از بین می رود

فقط از کسی به کس دیگر منتقل می شود

فقط باید مراقبش باشیم چون اگه بره دیگه برنمی گرده

اگر می خواهید چیزی کوچکتر شود، ابتدا اجازه دهید خوب گسترده شود

اگر می خواهید از چیزی رها شوید، ابتدا اجازه دهید شکوفا شود

اگر می خواهید چیزی را به دست اورید، ابتدا ان را ببخشید

این درک ظریفی از قانون هستی است

نرم بر سخت غلبه می کند

ارام بر سریع پیروز می شود

اجازه دهید انچه می کنید پنهان باقی بماندو تنها نتیجه را به دیگران نشان دهید.

کسی که روی انگشتانش می ایستد نمی تواند تعادلش را حفظ کند

کسی که عجله می کند نمی تواند خیلی پیش برود

کسی که سعی در درخشیدن می کند نور وجودش را خاموش می کند

کسی که خود را بزرگ می داند نمی تواند بداند به واقع کیست

کسی که بر دیگران فرمان می راند نمی تواند بر وجود خویش فاتح شود

کسی که به کارش می چسبد چیزی که دیر بپاید خلق نمی کند.

انسان ،نرم و لطیف زاده می شود

و به هنگام مرگ خشک و سخت می شود

گیاهان هنگامی که سر از خاک بیرون می آورند نرم و انعطاف پذیرند

و به هنگام مرگ خشک و شکننده

پس هر که سخت و خشک است مرگش نزدیک شده 

و هرکه نرم و انعطاف پذیر سرشاراز زندگی است

سخت و خشک می شکند            نرم و انعطاف پذیر باقی می ماند

روی هر پله که بایستی،

خدا یه پله ازت بالاتره،

نه به خاطر این که خداست

به خاطر این که دستت رو بگیره....!

نشنو از نی ،نی حصیری بی نواست

بشنو از دل ،دل حریم کبریاست

نی بسوزد خاک و خاکستر شود

دل بسوزد خانه دلبر شود

 مردن ان نیست که زیر خاک دفن شوم

مردن ان است که از خاطر تو با همه خاطره ها محو شوم

سنگینی باری که خدا بر دوش ما می گذارد آنقدر نیست که کمرمان را خرد کند آنقدر است که ما را برای دعا به زانو در اورد

پروانه و عاشق شدم

سر گشته و حیران شدم

در سرزمین عاشقان مهر دل معشوق شدم

سوی دل معشوق شدم

گفتم ز سوز عاشقی سّر دل معشوق شوم

شکستم و ندانستم شکستن سر دل معشوق هاست

امید همچون خون در روان آدمیست

که اگر نباشد گامی به پیش نمی رود 

و اگر باشد جهانی را دگرگون می سازد

مرداب برای به دست اوردن نیلوفر سالها می خوابه

تا آرامش نیلوفر بهم نخوره...

پس اگه کسی رو دوست داری برای داشتنش سالها صبر کن...

فرشتگان روزی از خدا پرسیدند:

بار خدایا توکه بشر را این قدر دوست داری غم را دیگر چرا افریدی؟

خداوند گفت غم را به خاطر خودم افریدم

 چون این مخلوق که خوب می شناسمش تا غمگین نباشد به یاد خالق نمی افتد 

از شبنم عشق خاک ادم گل شد

                                     صد فتنه و شور در جهان حاصل شد

از سرنشتر عشق بر رگ روح زدند

                                     یک قطره فروچکید و نامش دل شد

وکسی می گوید:

              سر خود بالا کن

به بلندا بنگر                به بلندای عظیم

وخودت خواهی دید    

                      و خودت خواهی یافت

                                                 خانه دوست کجاست   

خانه دوست درآن عرش خداست

                               خانه دوست در آن قلب پر از نور خداست

                                   و فقط دوست خداست

سپاس خدایی را که اول است و بی انکه پیش از او اولی باشد

و اخر است بی انکه پس از او اخر باشد

خدایی که هرکس را فزونی داد کاهنده ای را نیروی  کاستن اننه

وهرکس را کاستی داده افزاینده ای را قدرت افزون به ان نیست

پروردگاری که به ایین عدالت کسانی راکه بدی کردند به عمل خرد

و آن هایی را که نیکویی کردند به نیکویی جزا می دهد